بررسی برخی از عوامل مؤثر در پاسخ به سرمادرمانی در زنان مبتلا به زگیل تناسلی

ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) میتواند باعث بروز زگیل های دستگاه تناسلی خارجی شود که یکی از بیماری های شایع منتقل شونده از راه ارتباط جنسی در جامعه است. زگیل تناسلی معمولا مشکلی جدی برای بیمار ایجاد نمی کند اما به دلیل تمایل به عود، باعث ایجاد ناراحتی عاطفی برای بیمار می شود.

عارضه مهم عفونت های ویروس پاپیلوم انسانی ، افزایش خطر بدخیمی (به ویژه رشد غیرطبیعی سلولهای دهانه ی رحم و خطر دراز مدت سرطان) است. یک سوم زگیلهای تناسلی پرخطر هستند و خطر رشد غیرطبیعی بافت داخل اپیتلیالی دهانه رحم وجود دارد. در حال حاضر، از روشهای مختلفی برای درمان زگیل تناسلی استفاده می شود؛ از جمله این روشها، استفاده موضعی از پـودوفیلوتـوکسیـن، ایـمی کیمود، پـودوفیلین، فـلورواوراسیل و روشهای تهاجمی مانند سرمادرمانی، لیزر CO2و برداشتن موضعی زگیل است. انتخاب روش درمانی با توجه به سن، جنس، تعداد، اندازه و محل ضایعات، نوع زیرگروه ویروس و وضعیت سیستم ایمنی بیمار متفاوت است و باید به صورتی باشد که بیشترین تأثیرگذاری و کمترین عوارض را داشته باشد. سرمادرمانی با توجه به در دسترس بودن و تأثیر نسبتاً مناسبی که در درمان زگیل دارد، به عنوان یکی از روشهای مرسوم در مراکز درمانی و خدماتی استفاده میشود. در این روش با استفاده از نیتروژن مایع، ضایعه تخریب می شود.

محمد جمشیدی و همکاران، مطالعه ای در مورد بررسی برخی از عوامل موثر در پاسخ به سرمادرمانی در زنان مبتلا به زگیل تناسلی انجام دادند و نتایج خود را در سال 1402 در مجله پزشکی بالینی ابن سینا منتشر کردند.

نتایج این مطالعه نشان داد که پاسخ به سرما درمانی در زگیلهای تناسلی ناحیه ی آنوژنیتال نسبتاً پـایین اسـت. ضـایعات ناحیه ی واژنی، سن کمتر، اندازه ی کوچکتـر ضـایـعات، مـدت ابـتلای کـوتـاهتـر، پیش آگـهی بهتری برای سرمادرمانی دارند.