بررسی ارزش غذایی و دارویی خرما از دیدگاه علم پزشکی و طب- اسلامی

کاربرد داروهای سنتی-گیاهی توسط انسان به 60000 سال قبل بر‌می‌گردد، هند (آیورودا)، چین و کشورهای عربی و ایران نمونه‌های از پیشگامان طب سنتی در جهان هستند که از گذشته‌های دور از گیاهان دارویی استفاده می‌کرده‌اند. در کشورهای توسعه‌یافته و در حال توسعه از گیاهان مورد‌استفاده در طب سنتی به‌عنوان دارویی مکمل و جایگزین استفاده می‌شود. سمانه صدیقی خویدک و همکاران به مطالعه اثر خرما در پیشگیری و درمان سرطان پرداخته و نتایج مطالعات خود را در سال ۱۴۰۱ در مجله طب مکمل دانشگاه پزشکی اراک در سال ۱۴۰۱ به چاپ رساندند. 

نتایج این مطالعه نشان داد که مهم‌ترین ترکیبات فعال گیاهان شامل آنتی‌اکسیدان‌‌ها، از جمله ترکیبات فنلی است. خرما براساس اطلاعات نوین پزشکی و دستاوردهای ذکر‌شده در طب سنتی‌ ایرانی دارای خاصیت آنتی‌اکسیدانی نظیر فلاونوئیدی و پلی‌فنولی است که برای سلامتی انسان‌ها و سبک زندگی سالم بسیار ضروری و مفید است.

آنتی‌اکسیدان‌های موجود در خرما همچنین می‌توانند به کاهش خطر سرطان و بیماری‌های قلبی-‌عروقی کمک کنند و سیستم ایمنی بدن را بهبود بخشند، تقریباً از تمام قسمت‌های این گیاه به‌ عنوان داروی سنتی برای درمان التهاب، تب، فلج و اختلالات عصبی استفاده می‌شود. ریبوفلاوین ویتامین (B2) در خرما از طریق واکنش‌های سلولی مختلف در تولید اشکال فعال ویتامینهای دیگر مانند ویتامین B6، A،   B3باعث حفاظت از بیمارهای قلبی و سرطان می‌‌شود. همچنین ویتامین E موجود در خرما با جلوگیری از تجمع پلاکتها و جلوگیری از اکسیداسیون چربیها در بدن (از جمله LDL و حفاظت علیه پراکسیداسیون لیپیدی) باعث جلوگیری از بیماری‌های قلبی می‌شود.