بررسی تأثیر مداخلات مشاورهای- آموزشی بر مسائل جنسی زنان بـا سرطان پستان در ایران: یک مرور سیستماتیک

در ایران، سرطان پستان یکی از شایعترین بدخیمی ها در زنان است. اوج سنی شیوع آن در زنان ایرانی مربوط به دهه های چهارم و پنجم زندگی بوده و یک دهه از سن شیوع جهانی آن پایینتر است.  از طرفی افراد مبتلا به سرطان با اختلالات جنسی مواجه هستند که درحدود ۶۰-۴۰ درصد از بیماران مبتلا به سرطان پستان دیده میشوند، اما هنگامی که از بیماران در این مورد سؤال شود، ۹۰ درصد از افراد حداقل وجود یک مشکل را ذکر میکنند. این اختلالات تحت تأثیر عواملی همچون خود بیماری و درمانهای آن، عوامل زمینه ای از قبیل سن و نوع شخصیت افراد، تصویر ذهنی از خود، ارتباط با همسر و کیفیت زندگی افراد قرار میگیرند. از دلایل اصلی مشکلات جنسی و رابطه ای پس از سرطان، مشکل در برقرار کردن ارتباط و مطرح کردن نیازها و خواسته ها میباشد. زوجینی که در مورد احساساتشان نسبت به تغییرات کارکرد جنسی بحث میکنند قادرند زندگی جنسی بهتری داشته باشند. همچنین نحوه ادراک زنان از مسایل جنسی بعد از تشخیص سرطان نشان دهنده نیاز به حمایتهای سایکولوژیک در رابطه با کارکرد جنسی حداقل به مدت ۶ ماه بعد از درمان است. از طرفی مداخلات روانشناختی گزینه های درمانی امیدوارکنندهای هستند زیرا اختلال عملکرد جنسی اغلب توسط عوامل روانشناختی ایجاد و بدتر میشود. با این حال، تحقیقات در مورد اثربخشی مداخلات روانشناختی محدود است. لذا مریم مرادی و همکاران به بررسی مرور مداخلات مشاوره ای-آموزشی بر مسائل جنسی زنان با سرطان پستان در ایران پرداختند. نتایج این مطالعه در سال 1403 در نشریه بیماری های پستان ایران چاپ شد.

نتایج نشان داد که رویکردهایی مانند مدل PLISSIT ،ذهن آگاهی، مشاوره روان /جنسی درمانی، درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد، مشاوره ورزشی، آموزش زوجین و مشاوره گروهی منجر به بهبودی مشکلات جنسی و ارتقای سلامت جنسی در زنان مبتلا به سرطان پستان در ایران می شود.