بررسی اثربخشی درمان وجودی مبتنی بر معنا بر اضطراب و میزان سرمی فاکتور نکروزدهنده تومور TNFα در زنان مبتلا به سرطان پستان

امروزه تعامل پیچیده فرایندهای روان شناختی, عصبی و ایمونولوژی بیش از هر زمان دیگری در تعریف سلامت دیده شده است. تشخیص سرطان می تواند تجربه ای به شدت اضطراب آور باشد که مسایل روان شناختی, اجتماعی و زیستی بسیاری را موجب می شود. اضطراب می تواند تاثیر مخربی بر عملکرد سیستم ایمنی داشته باشد. فاکتور نکروز دهنده تومور آلفا (TNFα ) یک سیتوکین التهابی است که بیان آن در انواع سرطان ها افزایش می یابد و به طور خاص, در سرطان پستان با تکثیر سلول های توموری تقویت شده, درجه بدخیمی بالاتر, افزایش وقوع متاستاز و پیش آگهی عمومی ضعیف برای بیمار ارتباط دارد. لذا مریم احمدی نسب و همکاران به بررسی اثربخشی درمان وجودی مبتنی بر معنا بر اضطراب و میزان سرمی فاکتور نکروزدهنده تومور TNFα در زنان مبتلا به سرطان پستان  پرداختند. نتایج این مطالعه در سال 1401 در مجله بیماری های پستان ایران چاپ شد.

بر اساس یافته های به دست آمده, روان درمانی وجودی مبتنی بر معنا با کاهش میزان اضطراب بیماران و کمک به معنادهی مجدد به زندگی می تواند در کاهش درجات اضطراب و کاهش میزان سرمی TNFα تاثیر داشته باشد. بر همین اساس می توان از این روش درمانی در کنار درمان های پزشکی استفاده نمود.