مدل روابط ساختاری ذهن آگاهی و خودشفقتی با شرم بدنی از طریق قدردانی از بدن در بیماران سرطانی

وقتــی فــردی دچــار بیمــاری ســرطان میشــود، بــا یــک دوره بحرانــی رو بــه رو میشــود کــه در آن جســم فــرد دســتخوش تغییـرات متعـددی میشـود. در ایـن دوره فـرد نـه تنهـا بـه علـت خــود بیمــاری ســرطان، بلکــه بــه دلیــل عــوارض روشهــای درمـان آن نیـز ممکـن اسـت دچـار تغییـرات مختلفـی جسـمانی شـود. در ایـن دوره افـراد ممکـن اسـت بـا تغییـر وزن، تغییـر در شـکل بـدن، جـای زخـم، ریـزش مـو، از بیـن رفتـن یـا تغییـر شـکل بخشـی از بـدن، از دسـت دادن عضلـه و یـا ضعـف آن، ورم و بســیاری علائــم دیگــر روبــه رو شــوند.

بیماری سرطان می تواند با ایجاد تغییرات بدنی زمینه ساز شرم بدنی در بیماران شود که نیاز است این وضعیت مورد پژوهش قرار بگیرد. لذا فاطمه مهدی پور و همکاران به بررسی مدل روابط ساختاری ذهن آگاهی و خودشفقتی با شرم بدنی از طریق قدردانی از بدن در بیماران سرطانی پرداختند. نتایج این مطلعه در سال 1402 در مجله روان پرستاری چاپ شد.

با توجه به یافته های این پژوهش, می توان نتیجه گرفت که ذهن آگاهی و خودشفقتی می توانند با افزایش قدردانی از بدن در بیماران مبتلا به سرطان باعث کاهش شرم بدنی در آنان شوند. بنابراین یافته های به دست آمده اهمیت مداخلات مبتنی بر ذهن آگاهی و خودشفقتی را برای بهبود شرم بدنی در بیماران مبتلا به سرطان برجسته می سازد.