اثربخشی طرحواره درمانی بر استرس، سازگاری اجتماعی و انسجام روانی زنان مبتلا به سرطان

سرطان یک اصطلاح کلی برای توصیف گروه بزرگی از بیماری ها است که با رشد کنترل نشده سلولهای بدن و تهاجم به بافت های موضعی و متاستاز سیستماتیک مشخص میگردد. از جمله عواملی که در بیماران سرطانی رخ میدهد و میتواند در سازگاری با بیماری این افراد تاثیر بگذارد، استرس ادراک شده است. استرس شده ادراک شده حالت یا فرایندی روان شناختی است که طی آن فرد بهزیستی جسمی و روانشناختی خود را تهدیدآمیز ادراک میکند. به عبارت دیگر استرس ادارک شده توانایی ها و اطمینان خاطر ادارک شده فرد در مواجهه با درخواست های محیطی است.

در سال 1402 نرگس پوریان و همکارش مطالعه نیمه آزمایشی با هدف تعیین اثربخشی طرحواره درمانی بر استرس، سازگاری اجتماعی و انسجام روانی زنان مبتلا به سرطان انجام دادند و نتایج را در مجله  مطالعات روان شناختی به چاپ رساندند. منطبق با یافته های این پژوهش میتوان طرحواره درمانی را به عنوان یک روش کارا جهت کاهش استرس و افزایش سازگاری اجتماعی و انسجام روانی در زنان مبتلا به سرطان پیشنهاد داد.