اثربخشی مداخلات معنا محور بر پریشانی وجودی و پیامدهای سلامت روان در بازماندگان سرطان و مراقبان خانواده آنها: مروری سیستماتیک و متاآنالیز کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده

مقاله‌ای با عنوان «تأثیر مداخلات مبتنی بر معنا بر اضطراب وجودی و نتایج سلامت روان در بهبودیافتگان سرطان و مراقبان خانوادگی آن‌ها: یک مرور سیستماتیک و فراتحلیل کارآزمایی‌های تصادفی کنترل‌شده» توسط Ziqi Wangو همکاران در سال ۲۰۲۳  در مجله Worldviews on Evidence-Based Nursing منتشر شده است. این مطالعه با هدف بررسی اثربخشی مداخلات مبتنی بر معنا در کاهش اضطراب وجودی، بهبود کیفیت زندگی و افزایش حس معنا در زندگی در بیماران سرطانی و مراقبان خانوادگی آن‌ها انجام شده است.

در این مرور سیستماتیک، ۲۵ مطالعه با مجموع ۲۳۹۹ شرکت‌کننده مورد بررسی قرار گرفتند که از این تعداد، ۲۲ مطالعه در فراتحلیل گنجانده شدند. نتایج نشان داد که مداخلات مبتنی بر معنا به‌طور معناداری کیفیت زندگی را بهبود بخشیده، اضطراب وجودی را کاهش داده و علائم افسردگی و خستگی مرتبط با سرطان را کاهش می‌دهند. با این حال، تأثیر معناداری بر بهزیستی معنوی مشاهده نشد. تحلیل‌های زیرگروهی نشان دادند که مداخلات فردی و بلندمدت (سه ماه یا بیشتر) تأثیر بیشتری در بهبود کیفیت زندگی بیماران سرطانی دارند. همچنین، این مداخلات در کاهش افسردگی در بیماران مبتلا به سرطان پیشرفته مؤثرتر از بیماران در مراحل مختلف سرطان بودند. برای مراقبان خانوادگی، مداخلات مبتنی بر معنا به‌طور معناداری به افزایش یافتن درک از مزایا و معنا در مراقبت منجر شدند.

این پژوهش نشان می‌دهد که مداخلات مبتنی بر معنا می‌توانند به‌عنوان رویکردی مؤثر در بهبود سلامت روانی بیماران سرطانی و مراقبان خانوادگی آن‌ها مورد استفاده قرار گیرند. پژوهش‌های آینده باید با در نظر گرفتن دیدگاه‌های فرهنگی متنوع، تأثیر این مداخلات را در گروه‌های مختلف مورد بررسی قرار دهند.