تأثیر میانجی‌گری علائم روان‌تنی در ارتباط بین فعالیت بدنی و عملکرد شناختی در بیماران مبتلا به سرطان پستان: یک تحلیل مسیر

اختلالات شناختی و علائم روان‌تنی از چالش‌های شایع در بیماران سرطانی هستند. در مطالعه‌ای با عنوان "The mediating effect of psychosomatic symptoms between physical activity and cognitive function among breast cancer patients: A path analysis" که در سال 2025 توسط Yu Liu در ژورنال European Journal of Oncology Nursing منتشر شده، نقش واسطه‌ای علائم روان‌تنی در ارتباط فعالیت بدنی و عملکرد شناختی بررسی شده است.

یافته‌های کلیدی:

ارتباط مستقیم فعالیت بدنی با عملکرد شناختی:

افزایش ۲۰ درصدی عملکرد حافظه در بیماران فعال.

بهبود ۲۵ درصدی سرعت پردازش اطلاعات.

نقش واسطه‌ای علائم روان‌تنی:

فعالیت بدنی ۳۵ درصد از تأثیر خود بر شناخت را از طریق کاهش علائم روان‌تنی (مانند خستگی و اضطراب) اعمال می‌کند.

مسیرهای اصلی میانجی‌گری:

▪ کاهش التهاب سیستمیک (مسیر بیولوژیک(

▪ بهبود تنظیم هیجانی (مسیر روانی(

الگوی فعالیت بدنی مؤثر:

ورزش هوازی با شدت متوسط (پیاده‌روی سریع، دوچرخه‌سواری)

حداقل ۱۵۰ دقیقه در هفته.

ترکیب با تمرینات مقاومتی برای نتایج بهتر.

پیامدهای بالینی:

✅ برای بیماران:

فعالیت بدنی منظم می‌تواند همزمان هم علائم روان‌تنی و هم عملکرد شناختی را بهبود بخشد.

حتی فعالیت‌های سبک (مانند یوگا) نیز سودمند است.

✅ برای درمانگران:

ارزیابی علائم روان‌تنی به عنوان بخشی از غربالگری شناختی.

توصیه به برنامه‌های ورزشی ساختار یافته.

نتیجه‌گیری:

این مطالعه نشان می‌دهد که فعالیت بدنی نه تنها مستقیماً بر عملکرد شناختی تأثیر می‌گذارد، بلکه بخشی از فواید آن از طریق کاهش علائم روان‌تنی اعمال می‌شود. این یافته‌ها از گنجاندن ورزش در برنامه‌های جامع مراقبت از بیماران سرطانی حمایت می‌کند.