سفر زیارتی- تفریحی مشهد - مرکز حمایتی سرطان ایران

۰۷ خرداد ۱۴۰۴ | ۱۶:۲۴ ۱۸۷

تدارک سفر مشهد مقدس اردیبهشت ۱۴۰۴:

لازم به ذکر است که اعضای مرحم بیشتر از بهبودیافتگان و رشد‌یافتگانی هستند که مسیر سخت درمان سرطان را طی کرده‌اند و امروز مملو از عشق به زندگی، با گام‌های استوار، اسطوره دیگران هستند.

سال‌ها بود که شوق دیدار امام رئوف را در دل داشتند، اما سعادت پای‌بوسی حضرتش نصیبشان نشده بود. هر بار که دور هم جمع می‌شدند، به بهانه‌های مختلف از مؤسس و رئیس مرحم (جناب آقای دکتر منتظری) می‌خواستند تا بتوانند با هم به یک سفر معنوی و دیدار امام جانشان، امام رضا (ع)، به مشهد مقدس بروند.

بیش از دو سال بود که همه ما، مدیران و رئیس مرحم، دست‌به‌کار تهیه و تدارک این سفر بودیم. تا اینکه پیامی آشنا از سوی رئیس به مدیران مرحم رسید که حضرت مولا، امامِ جان و گروهمان را به مهمانی طلبیده بود. در پشت صحنه مرحم، غوغایی به‌پا بود. همگی غرق شور و هیجان شدیم و در لحظه دست‌به‌کار دعوت از اعضا شدیم.

به ۱۰۰ نفر از اعضای مرحم که درخواست قبلی برای زیارت داشتند، تماس گرفتیم و ۵۰ نفر اجابت کرده و اعلام آمادگی کردند. این اولین مرحله زائر شدنمان بود.

راهی شدن و در مسیر دوست گام نهادن، موهبتی بود که خدا به ما ارزانی داشت و امام رئوف، خدمت به اعضای مرحم و عاشقان حضرت دوست را بی‌ادعا نصیبمان کرد.

سفر پربرکت خود را با قطار، آن‌هم قطار زندگیِ ۵‌ستاره شروع کردیم. انگار امام خوبی‌ها می‌خواست به ما پیام دهد: "با حرکت به سمت من، زندگیتان ستاره‌باران می‌شود."

از اینجا، همگی‌مان زائر شدن را با تمام جان‌مان لمس می‌کردیم. پای در راه نهاده و از شوق، سر از پا نمی‌شناختیم. واقعاً دعوت شده بودیم و در مسیر بودیم. خانم‌ها به یکدیگر می‌گفتند: "باورمان نمی‌شد، اما دعوت شدیم!" و غرق شادی بودند.

من در هر لحظه که به صورتشان نگاه می‌کردم، نور وصال را می‌دیدم. آن شب در قطار، به خاطر هماهنگی و سرکشی و احوال‌پرسی، تا ساعاتی از شب بین کوپه‌ها در رفت‌وآمد بودم، اما ذره‌ای خستگی حس نکردم... وقتی سر به بالین گذاشتم، بعد از نماز صبح و حوالی ۴ صبح بود... خدا را شکر کردم که همه به‌وقت رسیدند و همگی عازم دیار دوست شدیم.

از حال‌وهوای گروه ۵۰‌ نفره بگویم: ساعت ۸:۳۰ از تهران حرکت کردیم. فضای قطار، با نشاط و روحیه بالای همسفران، هر لحظه از ساعات شبانه‌روز را به خاطره‌ای شیرین تبدیل کرد. در این سفر، بهبودیافتگانی که سال‌های زیادی از درمانشان می‌گذشت، امید و شوق را در دل و نگاهشان به افرادی که به‌تازگی مبتلا شده بودند، منتقل می‌کردند تا به آینده‌ای طولانی امیدوار باشند. دوستی‌هایی در این سفر شکل گرفت که راهنمای مسیر روشنی در زندگیشان شد.

سفر زیارتی- تفریحی مشهد